Między czasie :)

Witam Was, drodzy czytelnicy moich blogów! 

Z góry przepraszam, że w ostatnim czasie pokazuję się coraz mniej wpisów własnych. Niestety nie mam teraz zbytnio czasu na regularne uzupełnianie moich blogów. Mam nadzieje, że nie odrzucę Was tą przerwą, i po wznowieniu wpisów, nadal będziecie aktywnie uczestniczyć w życiu moich opisów każdej kategorii blogowej :)

Aby pokazać Wam co pochłonęło mój cenny czas Zapraszam do odwiedzenia mojej strony reklamowej, nad którą ostatnio pracowałem. Praca głównie pochłonęła rozmaite testy, które potwierdziły w 100% skuteczność systemu :)

Bardzo proszę zerknąć : !! ZMIEŃ SWOJE ŻYCIE !!

Myślę, że przyczynię się do zmiany życia każdego z Was!!

Pozdrawiam Artur!

Inne, ciekawe rodzaję gitar

Celem tego rozdziału będzie nie tylko opis poszczególnych rodzajów gitar. Rozpowszechnione są na ten temat mylne poglądy, nie mówiąc już o zupełnej niewiedzy np. o zróżnicowanej technice gry na instrumentach. Na przykład: trzeba koniecznie odróżnić gitarę klasyczną od akustycznej, przy czym nie jest ważna sama nomenklatura, o którą można by się spierać (bo przecież gitara klasyczna też posiada pudło akustyczne), ale sam fakt rozróżniania tych instrumentów. Ponieważ kompozytorzy i aranżerzy rzadko świadomie wykorzystują różnice i możliwości brzmieniowe tych instrumentów, zwracam ich uwagę na treść tego rozdziału.

Gitary Maccaferriego

Odrębnym rodzajem gitar akustycznych są bardzo trudno dostępne gitary włoskiego lutnika Maccaferriego. Są to instrumenty o oryginalnej konstrukcji. Wewnątrz pudła rezonansowego znajdują się dodatkowe płyty wzbudzające oraz ekrany akustyczne, przekazujące falę dźwiękową przez duży otwór w górnej płycie. Instrumenty te mają bardzo mocny, nośny ton o dość jasnej barwie. Na gitarze Maccaferriego, modelu „Jazz" grał Django Reinhardt.

Gitara akustyczno-elektryczna

Jest to gitara akustyczna typu Flattop, której brzmienie pudła rezonansowego może być wzmacniane za pośrednictwem przystawki przez wzmacniacz z głośnikiem. Zelektryfikowanie tych gitar pomyślane jest w ten sposób, aby w niczym nie tłumić akustycznego brzmienia, ono bowiem jest właśnie przenoszone do wzmacniacza. Stosuje się tu zazwyczaj przystawki kontaktowe zamieniające drgania płyty rezonansowej lub przystawka na prądy indukcyjne. Dobrą jakością odtwarzania odznaczają się przystawki montowane wewnątrz lub na strunniku. Gniazdo do kabla i ewentualny potencjometr mocy umieszczane są w boczku gitary, co nie zakłóca tonu instrumentu.
Dźwięk gitary wzmocnionej elektrycznie nie powinien różnić się barwą od naturalnego brzmienia akustycznej gitary, z tym że istnieje wówczas możliwość korekty barwy tonu poprzez equalizer wzmacniacza lub mini-equalizer wbudowany bezpośrednio w gitarę. Niewątpliwa korzyść gitary akustyczno-elektrycznej, jak i dalej omawianych gitar płynie stąd, że gitara akustyczna, która w porównaniu z innymi instrumentami ma dźwięk dość cichy, wzmocniona elektrycznie może być używana w zespołach nie tylko jako instrument harmoniczno-kolorystyczny.
Bywają też gitary akustyczne typu „Flattop", do których dodano przetworniki elektromagnetyczne popularnie zwane przystawkami elektrycznymi (przetwarzające drgania struny na prądy indukcyjne) umieszczone pod strunami. Płyta rezonansowa w tym przypadku jest obciążona dużymi zwykłe przystawkami, potencjometrami, przełącznikami itp. Nie trzeba dodawać, że takie rozwiązanie nie daje już akustycznego brzmienia pudła rezonansowego, lecz zawiera przewagę brzmienia gitary elektrycznej.


 

Arch Top

Gitara typu Arch Top

 


Druga odmiana gitary akustycznej, tzw. Arch Top lub Hollow body jest u nas nazywana gitarą orkiestrową lub popularnie „gibsonką". Jest to instrument o odmiennym kształcie i przeznaczeniu. Spód i płytę rezonansową ma nieco wypukłą, a zamiast jednego okrągłego otworu rezonansowego posiada dwa "efy", podobnie jak instrumenty smyczkowe. Pudło rezonansowe jest większe niż w gitarze klasycznej. Niekiedy pod gryfem ma wycięcie, które ułatwia grę w wysokich pozycjach. W tym też celu gryf umieszczony jest tak, aby pozycja oktawy (próg XII) nie znajdowała się w miejscu krawędzi pudła rezonansowego (tak jak to występuje w gitarach klasycznych), ale aby wysunięta o dwie-trzy pozycje ułatwiała do niej dostęp.
Szyjka i chwytnia są podobne jak w gitarach typu „Flattop", z tym że gryf nie jest przyklejony do płyty rezonansowej, tylko w części górnej umieszczony nad płytą. Strunnik zamocowany jest do dołu pudła rezonansowego (znów podobnie jak w instrumentach smyczkowych), a struny opierają się na stojącym na płycie mostku. Wysokość mostka na ogół jest regulowana.

Mostek z regulacją wysokości

 
Gitara posiada również kołnierz ochronny. Instrument ten ma dźwięk mniej donośny niż gitary typu „Flattop" z uwagi na dość luźny kontakt strun z płytą rezonansową (tylko poprzez wolno stojący mostek) oraz brak bezpośredniego kontaktu gryfu z płytą rezonansową. Posiada natomiast wyrównane i mięsiste brzmienie w akordach i używana jest w big-bandach i zespołach swingowych. Wraz z kontrabasem i perkusją tworzy typową i najlepszą barwę sekcji rytmicznej. W orkiestrze Counta Basiego (wzorcowej tego typu) na gitarze gra Freddie Green.